Faktoring i ubezpieczenie należności może przybierać różne formy, w zależności od konkretnych potrzeb i ustaleń pomiędzy stronami. Oto najpopularniejsze rodzaje faktoringu:
Faktoring z regresem i ubezpieczenie należności – jeżeli dłużnik nie zapłaci faktury w ustalonym terminie, faktor może dochodzić od sprzedającego wcześniej wpłaconych środków. Oznacza to, że ryzyko niewypłacalności dłużnika spoczywa na sprzedającym.
Faktoring bez regresu – faktor przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika. Jeżeli dłużnik nie zapłaci faktury w terminie, faktor nie będzie mógł dochodzić zwrotu pieniędzy od sprzedającego.
Faktoring krajowy – dotyczy faktur wystawianych klientom z tego samego kraju co sprzedawca.
Faktoring międzynarodowy (eksportowy) – obejmuje faktury wystawione klientom z innych krajów. Stosuje się go, gdy sprzedawca eksportuje towary lub usługi za granicę.
Faktoring niepełny (selektywny) – sprzedawca sam decyduje, które faktury chce sprzedać faktorowi, zamiast sprzedawać całą pulę faktur.
Faktoring odwrócony (faktoring odwrócony) – inicjowany jest przez dłużnika (a nie sprzedającego). Dłużnik (często duża firma) wskazuje, które faktury wystawione przez jego dostawców faktor ma opłacić przed terminem. W praktyce ubezpieczenie należności pomaga dłużnikowi w zarządzaniu płatnościami i poprawie relacji z dostawcami.
Faktoring bez zgłoszenia (cichy) – w tym przypadku dłużnik nie jest informowany o sprzedaży faktury faktorowi. Zapłata od dłużnika w dalszym ciągu kierowana jest na rzecz sprzedającego, który następnie przekazuje środki faktorowi.
Faktoring z awizacją – dłużnik po ubezpieczeniu należności zostaje poinformowany o transakcji faktoringowej i poinstruowany, aby dokonać płatności bezpośrednio na rzecz faktora.
Faktoring z usługami – oprócz finansowania faktor oferuje usługi dodatkowe takie jak zarządzanie wierzytelnościami, usługi księgowe czy windykacja.
Faktoring macierzowy (faktoring zbiorczy) – polega na sprzedaży faktorowi całego portfela wierzytelności, a nie pojedynczych faktur.